Op school leerden we over de verschillende economisch sectoren: de primaire sector die uit de natuur grondstoffen haalt (agrarisch, mijnbouw…), de secundaire sector die deze verwerkt (industrie), de tertiaire sector die diensten commercialiseert (zakelijk) en tot slot de quartaire sector met door de overheid gesubsidieerde diensten. Vervolgens werd ons duidelijk gemaakt dat er in de stad niet veel meer moest verwacht worden van de primaire en secundaire sectoren. Het was de tertiaire sector die een leidende rol nam in het aantal jobs en bijhorende inkomens, de toekomst lag daar.
Korte keten krijgt steeds meer aandacht. Consumenten gaan op zoek naar de manier waarop voedsel geproduceerd en uiteindelijk tot in de huiskamer komt
Hoewel vandaag veel jobs in Brussel gelinkt zijn aan de verkoop van diensten, zien wij toch kansen in de herwaardering van de primaire en secundaire sector in de vorm van voedselteelt en -verwerking. Begrippen als stadsgerichte landbouw en korte keten winnen aan invloed en een niet onbelangrijk deel van de stedelijke consumenten is op zoek naar gezonde, betaalbare en handige alternatieven. Weten wat je eet en wie er voor die voeding zorgt, wordt duidelijk als een meerwaarde ervaren. Dat is goed nieuws, in het bijzonder voor lokale producenten die een transparante relatie met hun klant belangrijk vinden. Deze producenten wensen voor een goed product een eerlijke prijs en onttrekken zich zo aan de druk van de grotere ketens.
Toch blijft het aandeel van korte keten of stadsgerichte landbouw vandaag eerder marginaal. Er zijn namelijk tal van barrières en uitdagingen die een schaalvergroting in de weg staan en waar een gezamenlijke visie en daadkracht van verschillende actoren belangrijk zijn. Die barrières bevinden zich zowel aan de kant van de producent als aan de kant van de afnemers (individuen, horeca…). Bij de producent zijn er onder meer de hoge investeringskosten, de beperkte toegang tot landbouwgrond, de logistieke uitdagingen, een complexe wetgeving… Bij de afnemers zijn de beschikbare tijd of het gegeven dat voedsel bij cateraars eerder als een kostenpost dan een kansenpost wordt aanzien maar een aantal van de remmende factoren.
Het korte Ketenfestival in de Beursschouwburg wil deze kansen en uitdagingen onder de aandacht brengen. Op vrijdag 21 september nodigen we iedereen die zich betrokken voelt uit om daar mee over na te denken en zo te komen tot concrete droomutopieën. Deze dromen moeten ons en anderen inspireren en er toe brengen de nodige acties te ondernemen opdat een opschaling van het korte ketenverhaal mogelijk wordt. Op zaterdag 22 september organiseren we voor het grotere publiek een aantal korte keten tours (Brussel & Brabant), kunnen mensen aanschuiven voor een lekker buffet met producten uit de eigen streek en sluiten we af met een korte keten fuif.
Weten wat je eet en wie er voor die voeding zorgt, wordt duidelijk als een meerwaarde ervaren
Anno 2030 zien we een stad waar de meeste stedelingen uit de Brusselse metropool weten waar hun voedsel vandaan komt, en ook al eens bij één of meerdere van die producenten op bezoek zijn geweest. We dromen van de realisatie van nieuwe overdekte marktplaatsen waar lokale producenten hun producten aan de man brengen en primaire producten verwerkt worden. We zien tal van nieuwe, verankerde jobs in alle sectoren en we horen leerkrachten met hernieuwd enthousiasme vertellen over de kansen die de primaire en secundaire sector in de stad bieden.
