Ik pendel dagelijks naar Brussel, met de trein. Ik vind dat zelf héél comfortabel reizen en vind het echt jammer hoe snel mensen zuchten over een tiental minuutjes vertraging. Wat zijn drie mee-kweel-liedjes in een mensenleven? Eind goed, al goed.
Zit ik dan comfortabel te wezen op mijn plekje bij het raam, merk ik dat we blijven staan, 5 minuten… 10 minuten… 15 minuten. Ik voel het al aankomen. Mensen worden onrustig. Zo na een half uurtje begint dat: er wordt gezucht, gemopperd en uitgestapt. Ik heb geduld. We zullen zo dadelijk wel verder bollen.
Ahoewel, het wordt er niet echt beter op als een conducteur aankondigt dat we al helemaal niet vertrekken: “Gelieve een andere manier te zoeken om thuis te geraken.” En plots voel ik toch een golfje paniek over me heen gaan: “Oei, Wat nu?”
Dankzij verder onderzoek en ontwikkeling van de SocialCar project, zal ik over een app beschikken die mij een alternatieve reisroute kan voorstellen indien mijn trein eens niet goed spoort
Ik dacht aan het lief: hij werkt in Brussel en carpoolen is wel een optie. Het is te zeggen, als hij niet veel later moet werken dan ik en, na het trotseren van de file, omrijden langs een station geen gedoe met zich meebrengt. (Ook voor mezelf is een uurtje dutsen in de koude géén cadeau.) Of stel dat hij een etentje heeft gepland met bevriende collega’s. Dat wil ik hem dan ook niet ontzeggen.
Dus dender ik dan mee in een shortcut naar het eindstation om daarna langs de omgekeerde richting in mijn dorpje te geraken? Dan liever op een trein springen die ongeveer de juiste richting uitgaat en dan wel weer verder zien. Hah, stiekem ruikt mijn innerlijke heldin het avontuur. Verdere keuzestress steekt dan de kop op wanneer blijkt dat meerdere treinen in ongeveer de goede richting vertrekkensklaar staan.
Nu is er niets mooier dan gedeeld treinleed. Heb je ooit al een volledige wagon in de lach horen schieten door de ludieke probleemomschrijving van een conducteur?
Wel, ik had geluk. Bij beide voorvallen zat er toevallig een dame van in mijn dansles op dezelfde trein en kreeg ik spontaan een rit tot aan mijn voordeur aangeboden. Hallelujah voor deze mensen van goud. Echt oprecht! Want stranden in een tussenstation is nog niet thuis geraken. Zo maak ik niet alleen nieuwe vrienden, maar pas ik onmiddellijk het carpoolen in praktijk toe (Practice what you preach.)
Dit gedoe doet me wel nadenken over mijn eigen mobiliteit: ik reis nog altijd heel graag met de trein, maar het is lastig als zo een situatie voorvalt. De ongerustheid blijft wat hangen, want ik vrees dat er een dag zal komen waarop ik niet thuis geraak.
Nu wilt het toeval… Als medewerker bij Taxistop werk ik momenteel op het SocialCar project. Fancy projectnaam voor de ontwikkeling van een app, die gebruik maakt van open data van openbaar vervoer en real time verkeersinformatie. Dankzij verder onderzoek en ontwikkeling, zal ik dus over een app beschikken die mij een alternatieve reisroute kan voorstellen indien mijn trein eens niet goed spoort. Hoera!
Maar zover staan we jammer genoeg niet. Herken je jezelf in mijn verhaal? Werk of woon je in Brussel? Help me dan om mijn app tot een handig bruikbare tool te maken en beantwoord dan deze bevraging. Dankzij je feedback, zal ik in de toekomst nog vlotter thuis geraken… en jij natuurlijk ook!
