Mme Zsazsa staat bekend als de vrouw die haar volk leerde stikken, een moestuin beheren en hun dagelijks leven verduurzamen. Met bestsellers als Allemaal Rokjes, De moestuin van Mme Zsazsa en Groeten uit Transitië op haar conto heeft ze zo haar eigen trucjes om de afvalberg te verkleinen.
Ik liet mijn beide baby's vanaf zes maanden samen met ons aan tafel eten. Dan zorgde ik altijd voor grote stukken gestoomde groenten die ze konden vasthouden in hun knuistje, en moest bijgevolg nooit papjes bereiden. Geweldig! Hoeveel tijd zou ik daarmee niet uitgespaard hebben?
"Ik ben in eerste instantie een luie moeder. Voor mij staat borstvoeding geven gelijk aan zes maanden niet naar de winkel moeten voor de baby en - vooral - nooit zonder eten zitten. Je moeten niet sleuren met potjes en flesjes, geen afwas doen en niet zoeken naar de perfecte melksamenstelling. Daarnaast is het natuurlijk ook gewoon het beste voor het kind. Niet dat ik daar fanatiek in ben (de borstvoedings'maffia' irriteert mij soms mateloos) maar het kan niet anders dan hét perfecte eten zijn. Daar moeten voor- en tegenstanders het toch over eens zijn. Er waren wel wat kwaaltjes toen ik de allereerste keer borstvoeding gaf: kloven, spruw, heel de santenboetiek. Ik kan dus goed begrijpen dat mensen na twee weken klooien de handdoek in de ring gooien. Gelukkig kreeg ik goede begeleiding van een vroedvrouw."
"Al die pesticiden en andere enge supplementen waar je zo vaak over hoort, die wil je toch niet in een lijfje van zes maanden stoppen. Daarom gaf ik mijn baby's zo goed als altijd biovoeding, meestal uit de eigen moestuin. Vanaf zes maanden aten ze gewoon met ons mee aan tafel. Geen curry's of spaghetti met pikante tomatensaus uiteraard, maar grote stukken gestoomde groenten zoals broccoli, aardappelen of wortels. Die konden ze dan vasthouden in hun knuistje. Op die leeftijd proeven ze vanalles - van een venkel over een banaan tot een plastieken speeltje - en leren ze meteen verschillende smaken herkennen. Bij Kind & gezin zijn ze niet echt een voorstander van deze zogenaamde Rapley-methode, maar ik zag er alleen maar de voordelen van in. Samen eten, geen gevoeder, het kind neemt wat het lekker vindt. En... ik moest nooit papjes bereiden. Geweldig! Hoeveel tijd zou ik daarmee niet uitgespaard hebben? Zei ik al dat ik een luie moeder ben (lacht). Uiteraard had ik me voldoende geïnformeerd. Baby's van zes maand hebben een kokhalsreflex meer vooraan in hun mondje. Ze gaan het eten dat te groot is terug uitspuwen in plaats van erin te stikken. Maar kinderen moeten zelf recht kunnen zitten én geïnteresseerd zijn in eten, anders zijn er er gewoon nog niet klaar voor. Desondanks heb ik er toch menig grootmoeder de stuipen mee op het lijf gejaagd."
"Ik nam eigenlijk altijd bijzonder weinig eten mee op verplaatsing. Met borstvoeding heb je natuurlijk altijd eten bij de hand. Maar ook als we uit gingen eten, vroeg ik gewoon of de kok wat groenten kon koken of stomen. Mijn kinderen aten al heel snel 'echt eten' mee van onze borden op restaurant. Ik bestel zelden kippets of curryworsten met frietjes voor hen; ze eten eerder een kleine versie van een volwassen gerecht. Ik zie niet in waarom zij troep moeten eten als er ook lekkere dingen beschikbaar zijn."
"Bij mijn vorige kinderen heb ik een paar keer herbruikbare luiers geprobeerd, maar dat was toen geen succes. Het ging vooral mis omdat ik niet genoeg luiers had en het geregeld vergat. Ik kocht wel altijd biologische luiers, maar de afvalberg bleef natuurlijk. Nu heb ik van een vriendin een hoop luiers gekregen, dus het zou vlotter moeten verloren. Hout vasthouden!"
Bekijk hier alle artikels en getuigenissen van My Fair Baby.
