Mijn filosofie van genoeg

Een praktische aanpak

We weten het ondertussen wel: plantaardig eten, de auto aan de kant laten en wandelen of fietsen, kiezen voor kleding gemaakt met respect voor mens en planeet, minimalistisch leven, cleane cosmetica, traag reizen … De mogelijkheden om je steentje bij te dragen aan de oplossing in plaats van het probleem zijn legio. Helaas zijn de verleidingen talrijk en is het erg moeilijk om elke keer opnieuw voet bij stuk te houden. Maar moet dat wel? Is het nodig om 100% consequent te zijn in het maken van duurzame keuzes? Of kan de filosofie van genoeg ervoor zorgen dat we onszelf niks tekort doen en tegelijk wel actief meewerken aan een betere wereld?

Voor mij is het advies van opruimgoeroe Marie Kondo een handige leidraad om de filosofie van genoeg in de praktijk om te zetten. Overweeg ik een aankoop die potentieel dier- of mens-onvriendelijk is, dan vraag ik me af of dat écht de moeite waard is. In Marie Kondo’s woorden: ‘Does it spark joy?’. Indien niet, dan laat ik het schieten ofwel kies ik bewust voor de duurzame variant. Het geeft mij een ongelooflijk gevoel van vrijheid om tweedehands te kopen. Als ik het dan toch niks vind, verkoop ik het gewoon verder. Dat bespaart mij de moeite van het denken over de arbeidsomstandigheden en impact van het maken van het kledingstuk of stuk meubilair. Dit gezegd zijnde ga ik ook erg graag naar de IKEA, om daar te zwichten voor een plastieken plant om de living wat op te fleuren, zeker als het nog eens een koopje blijkt te zijn. Ecologisch en duurzaam? Wellicht niet. Does it spark joy? Absoluut!

Als we met z’n allen vaker zouden denken: 'word ik daar gelukkig van?', dan zouden we wellicht veel onnodige aankopen schrappen

Voor reizen wordt dat: waarom zou ik het ver gaan zoeken als de optie dichterbij even leuk wordt? Als ik ver reis, dan graag lang genoeg, zodat het de verre verplaatsing waard is. Als we met z’n allen vaker zouden denken: 'word ik daar gelukkig van?', dan zouden we wellicht veel onnodige aankopen schrappen. Of we zouden er op z’n minst blijer van worden, omdat we er bewust voor kiezen.

Wij eten thuis plantaardig. Na het inlezen over evenwichtige plantaardige voeding, een aanpassing van onze voorraadkast en ons broodbeleg en een korte zoektocht naar goede recepten (bij EVA vzw, No Meat Athlete, De Groene Meisjes etc.) kost dat ons nauwelijks moeite. We ervaren de aanpassingen als een verrijking en verbetering van ons voedingspatroon en vinden het fijn om te eten volgens onze waarden. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds hou van een lekker kaasje en zelfs een stukje vlees lust. In een broodjesbar kan ik dan ook zonder schroom kiezen voor een broodje martino, waar ik echt van geniet. Op die manier ‘verzuren’ we niet als het veganistisch aanbod ergens onbestaand is, of veel minder lekker dan de vleesvariant. Noch zetten we onszelf buiten een groep, want als we ergens zijn, eten we gewoon wat de pot schaft. Omgekeerd koken we wel consequent plantaardig voor onze gasten, waarmee we stiekem een plantaardig voedingspatroon promoten. Sojamelk als standaard melkvervanger, maar koemelk bij de koffie omdat je hier écht van geniet? Prima! (Zo niet zou je beter naar de dier- en planeet-vriendelijke variant overschakelen.)

Kleine stapjes

Volgens mijn filosofie van genoeg kan iedereen binnen zijn eigen comfortzone bijdragen aan een betere toekomst voor mens en planeet. Zolang we de niet-duurzame keuzes maar bewust maken, omdat we er écht blij van worden, dan gaan we er volgens mij als individu met kleine stapjes en als maatschappij met rasse schreden op vooruit!

Melanie

Foto: Melanie (op tocht "met drie kinderen, twee volwassenen, een rijdende tent en een tandem")