Mijn lief stuk land,
Wat heb ik je verdedigd, toen er met je werd gelachen vanwege je grootte en je ligging.
Wat heb ik je bemind, om je zachte taal die rolt in het Oosten en hoekig wordt in het Westen. Ik heb je geproefd en gesmaakt, je patatten en je bonkige koeien, je tandeloze mossels en je bevroren spruiten in de winter. Hoe heb ik je bewonderd zoals je daar stond, soms schuifelend, met je hoofd in het rationele Noorden en je voeten in het chaotisch Zuiden.
Mijn lief Vlaanderen, wat zou ik graag dat 'andere 'in je omarmen.
Het is genoeg geweest. Genoeg geklaagd en gezaagd. Genoeg in stukken gekapt, verkaveld en vermalen. Genoeg beton gegoten en de buurman gewantrouwd. Genoeg eenzame ouderen op een bankje in een niet bestaand park en genoeg onzuivere lucht boven de speelplaats van mijn kind. Als je aarde was zou ik je kneden tot je tussen mijn vingers door kan glijden. Als je lucht was zou ik je ademen, stil staan en voelen hoe je zuurstof mijn bloed roder kleurt. Als je enkel water was, zou ik mijn hoofd langzaam laten zakken tot mijn ogen bol staan en mijn oren tuiten. Jij bent in mij, net zoals ik in jou ben.
Ik droom van een stuk land met contente mensen. Ik droom van een Vlaanderen met strijdvaardige dromen. Ik wil mee je landschap veranderen. Ik wil bouwen aan een Vlaanderen waar iedereen een goed leven kan leven. Waar genoeg weer positief klinkt, genoeg van alles en iedereen. Genoeg gezondheid en genoeg geluk. Genoeg geborgenheid en genoeg veerkracht. Niet teveel spullen en niet te weinig bezit. Ik wil niet langer vanuit mijn luie zetel klikken op aanbiedingen die ik niet nodig heb, die thuis geleverd worden door een bestelwagen die te snel rijdt, door een man die te weinig betaald wordt. Laten we samen de economie heroriënteren en ten dienste stellen van ons mooi stuk land. Laten we stoppen met eindeloos groeien. Laten we zoeken hoe we jou gelukkig kunnen maken, hoe we iedereen in jou weer een hoopvol en goed leven kunnen gunnen.
Wanneer, mijn Vlaanderen was jij het laatst gelukkig? Was het toen de auto’s zwegen en we -ondanks de pandemie- terug vogels hoorden in onze straat? Was het toen we applaudisseerden en er een golf van solidariteit op gang kwam om degene die nergens genoeg van hadden, iets te geven? Of was het toen we deze zomer je schoonheid terug ontdekten, in parken en bossen?
Mijn lief Vlaanderen,
Wat zal ik je verdedigen als je keuzes maakt rond welzijn voor iedereen. Wat zal ik je beminnen als we alle talen spreken en leren luisteren. Hoe zal ik je smaken als je grond, lucht en water weer helder zijn. Wat zal ik je bewonderen als je je hart, tussen je hoofd en voeten laat kloppen.
Mijn lief Vlaanderen, ik wil samen met andere “het andere” in je omarmen.
De schrijf- en videowedstrijd 'Brieven aan Vlaanderen' is een initiatief van Cultuurlab Vlaanderen in samenwerking met VVBAD, Klasse en Creatief Schrijven, met steun van de Vlaamse overheid. De aanleiding voor de wedstrijd was nieuwste boek 'Wat na corona? Brief aan Vlaanderen' van Bleri Lleshi. De winnende video's vind je op www.brievenaanvlaanderen.be, de winnende brieven komen in een e-book.
