An uit Zaventem deelt haar feesttafel met eenzame ouderen en vluchtelingen

Ik merkte dat veel mensen zich met kerst eenzaam voelen omdat ze uit de boot vallen. Ik vond dat jammer, en heb ik er iets aan proberen te doen. Ons feest lokt intussen al meer dan vijftig mensen!

“Een jaar of zeven geleden zaten mijn partner en ik aan tafel met kerstavond, toen we werden opgebeld door vrienden”, vertelt An. “De man moest plots opgenomen worden in het ziekenhuis, en ze zochten heel last minute een babysit voor de kinderen. Zelf zijn we een nieuw samengesteld gezin en onze kinderen waren dat jaar bij onze ex-partners. Niets hield ons dus tegen om ons boeltje te pakken. Achteraf hadden we allebei hetzelfde gevoel: dat lekkere eten kunnen we morgen nog wel opeten, maar dit was toch wel een unieke manier om kerst te vieren. Op dat moment hebben we beslist om vanaf dan altijd kerstavond vrij te houden om iets bijzonders te doen, iets waar anderen blij van worden.” 

Kerst in de kerk van Zaventem

Eerst gingen ze samen met Poverello koken en eten opdienen, maar ze misten het sociaal contact een beetje met de mensen voor wie ze het deden. Daarna ontdekten ze een kerstfeest in de gebouwen van de plaatselijke kerk in Zaventem, waar de hele buurt op uitgenodigd was. Sommige gasten zijn bejaard of wonen alleen, er zijn vluchtelingen bij en toevallige gasten uit het buitenland, maar ook gewoon gezinnen uit de omgeving. Niemand bedient er niemand, iedereen doet alles samen. Tina, een van de initiatiefnemers, groeide op in de Chinese wijk van Brussel. Zelf had ze niet de gewoonte om kerstmis te vieren, maar ze zag wél hoe belangrijk het was voor haar vrienden en de familie van haar Belgische man. “Toch merkte ik dat veel mensen zich met kerst eenzaam voelen omdat ze uit de boot vallen. Ik vond dat jammer, en dus heb ik er iets aan proberen te doen. En ons feest lokt intussen al meer dan vijftig mensen!”

Samen spullen verzamelen

Vooraf verzamelen de vrijwilligers leuke spullen om geschenken mee te maken, de kok doet zijn boodschappen en de zaal wordt klaargezet. Maar de dag zelf vallen al die rollen weg en is iedereen gewoon zichzelf. “Ik leerde drie jaar geleden Kristin en haar gezin kennen tijdens het feest, en het klikt enorm”, zegt An. “Ze zijn van Armenië en zijn naar België gekomen om hun dochter, die leukemie had, een kans te geven om te genezen. In Armenië was ze ten dode opgeschreven, maar na ruim drie jaar in een Belgisch ziekenhuis kwam ze er weer bovenop. Al moet ze nog steeds van heel nabij gevolgd worden. In de zeven jaar dat ze hier wonen, is er veel veranderd. Hun religieuze groep, de Jezidi, wordt vervolgd door IS en dus lopen ze in hun thuisland gevaar. In België zijn ze niet meer welkom nu het beter gaat met hun dochter, maar intussen is bijna heel hun familie weggevlucht uit Armenië. Ondanks die problemen is Kristin een warme en lieve vrouw, bij wie ook ik mijn hart eens mag luchten als ik ergens mee zit. Van de taalbarrière hebben we niet zo veel last: live geven we elkaar eens een dikke knuffel, via Facebook doen we hetzelfde met emoticons.”

Wanneer vrienden familie worden

Kristin en haar man Aram hebben de eerste kerstfeesten in België jarenlang moeten ‘vieren’ in het ziekenhuis waar hun dochter lag. “Ze deden hun best en versierden alles heel mooi, maar het is toch niet hetzelfde”, zeggen ze. Aram had al een aantal Belgische vrienden, maar de mensen die hij tijdens het kerstfeest van de kerk leerde kennen, zijn volgens hem met niets te vergelijken. “Ze doen zó veel voor ons, ze zijn meer familie geworden dan vrienden. Ook onze kinderen schieten goed op met elkaar. Het Nederlands van onze dochters is intussen zo goed dat ze de taal uit hun thuisland soms niet meer begrijpen.” 

Mooie herinneringen

Ook voor An voelt Kristin aan als familie. “Als een zus, bijna. We chatten dagelijks even, ze weet altijd hoe het met mij gaat”, zegt ze. “Soms vertelt ze me over hun vroegere leven als abrikozenboeren, iets wat ik extra interessant vind omdat ik bij KVLV-Agra werk. Maar het doet me ook pijn dat welgestelde boeren hier helemaal opnieuw moeten beginnen en in een bouwvallig huisje moeten wonen. Dat ik desondanks enorm veel energie krijg van Kristin, is zo bijzonder. Het enige wat ik voor haar terug kan doen, is haar zo mooi mogelijke herinneringen schenken aan België.” En daar lijkt het kerstfeest zeker toe bij te dragen. “Dat zo’n bijzondere band voortkomt uit één avond, bewijst hoe uniek de sfeer daar is. En hoe weinig moeite het me kost om zo’n speciale avond met andere mensen te beleven in plaats van enkel met mijn gezin.”

TEKST: Lore Callens
FOTO: Carl Vandervoort

Dit artikel verscheen eerder in Vrouwen met Vaart, het magazine van KVLV. 

Met het project Simplify Life zet Netwerk Bewust Verbruiken de voordelen en geneugten van een eenvoudiger leven in kijker. Laat je inspireren door de getuigenissen op www.simplifylife.be en ontdek alles over delen, ruilen, repareren en upcycling. Een project in samenwerking met Vlaams-Brabant klimaatneutraal.