Onderweg naar de Nederlandse hoofdstad, volg ik het openingsdebat online. Jason Hickel, Jayati Ghosh, Abir Kopty, Jerome Roos, Aderonke Ige en Shishani schuiven er aan tafel. Het gaat over heel wat: polycrisis, (neok)kolonialisme, schuldencrisis en uiteraard, Palestina. De panelleden zijn eerlijk: het gaat niet al te goed met de planeet en de mensen erop. Ze zien ook oplossingen: het economisch systeem, dat moet anders. Maar ze voelen ook strijdvaardigheid, niet in het minst bij de Palestijnen en de vele solidariteitsbewegingen die opstaan.
Op zaterdag neem ik zelf plaats aan tafel, of beter, in de kring. Met zo’n veertigtal internationale activisten, academici en onderzoekers - onder wie Jason Hickel - buigen we ons over de vraag: “Hoe kan degrowth in het noorden gelinkt worden aan economische soevereiniteit in het zuiden?”. De discussie barst meteen los. Hoe organiseert de degrowthbeweging zich in het globale noorden? Is het gebruik van het woord degrowth niet destructief voor de solidariteit tussen noord en zuid?
Hickel haalde aan hoe degrowth als analysekader gaat om economische democratie, over het terugeisen van macht over wat we consumeren en produceren. Exact wat heel wat deel- en repareerinitiatieven vandaag al in de praktijk zetten. In de plaats van iets te moeten kopen als je het nodig hebt, deel je het gebruik met iemand uit je buurt. Zo zorgt delen voor overvloed.
Hetzelfde principe geldt op internationaal vlak. Het internationale economische systeem en de zogenaamde 'vrijhandel' barsten van de oneerlijkheid. Die globale oneerlijkheid loopt langs oude koloniale lijnen. Het Globale Noorden leeft ten koste van het Globale Zuiden. We zijn met z’n allen afhankelijk van grondstoffen die zich niet in onze contreien bevinden. De toegang tot die grondstoffen eigenen we onszelf nochtans toe, via ongeoorloofd machtsmisbruik. Dat is fundamenteel onrechtvaardig.
Wat we lokaal doen, kunnen we daarom niet los zien van wat op internationaal niveau gebeurt. En omgekeerd. Dat is precies waar wij als Transformisten mee bezig zijn. Door deel- en repareerinitiatieven te versterken, zetten we mensen aan om meer actie te ondernemen in hun buurt. We eisen de verbeelding collectief terug op. Die lokale actie geeft ons de kans om politiek een aantal dingen te veranderen: meer focus op welzijn, sterke publieke basisdiensten, krachtig klimaatbeleid. Op die manier geven we een nieuwe samenleving vorm. Het is een internationale strijd, die we lokaal voeren. Want iedereen heeft recht op een kwaliteitsvol leven binnen de grenzen van mens en planeet.
De wereld zit op een kantelpunt. Er is zoveel mogelijk, mits we ons goed organiseren als beweging. Plekken zoals het Ignite festival, maken dat mogelijk. Er waren mensen die decennialang actief zijn binnen verschillende sociale bewegingen, nieuwe activisten en onderzoekers. Iedereen had hetzelfde doel. Er was zoveel solidariteit, warmte en hoop aanwezig. Ik sprong alvast met een vol hart en heel veel inspiratie terug op de trein naar België. Merci voor het verjaardagsfeestje, TNI.
Meer weten over Transnational Institute? Bekijk hun website of schrijf je in op hun nieuwsbrief!
